Τελευταία σκέφτομαι συνεχώς. Σκέφτομαι και προσπαθώ να αναλύσω γιατί δεν πήγαν καλά ορισμένα πράγματα. Και αναζητώ εξηγήσεις. Και μετά από ατελείωτες συζητήσεις, κυρίως με τον εαυτό μου, καταλήγω πάντα στο πιο απλό συμπέρασμα. Γιατί τελικά, το ‘απλό’ κρύβεται πίσω από όλα. Η πιο ‘απλή’ εξήγηση πάντα υπερισχύει. Και κάπου εκεί ολοκληρώνω τον κύκλο συνεδρίας με τον εαυτό μου. Μέχρι να ανοίξει ένας νέος κύκλος. Και να καταλήξω πάλι στα ίδια, ‘απλά’ συμπεράσματα. Κάποια πράγματα στη ζωή δεν πάνε καλά, είτε γιατί δεν θέλησες εσύ αρκετά, είτε γιατί δεν θέλησαν οι άνθρωποι οι οποίοι ήταν στη ζωή σου. Όταν θέλεις κάτι πολύ, προσπαθείς γι αυτό και δεν τα παρατάς. Η φυγή από τις δυσκολίες είναι η εύκολη λύση. Και για να επιλέγει κανείς την εύκολη λύση, σημαίνει ότι δεν θέλησε αρκετά για να προσπαθήσει. Τόσο απλά! Ειλικρινά, έχω προσπαθήσει πολύ να καταλάβω τις συμπεριφορές και τις πράξεις των ανθρώπων. Τις δικές μου και των άλλων-όσων οι συμπεριφορές και οι πράξεις επηρεάζουν και τη δική μου ζωή. Αλλά πάντα καταλήγω στα παραπάνω.
Μερικές φορές οι άνθρωποι εξηγούν και εξηγούν και εξηγούν… Αναλύουν υπερβολικά. Και παρουσιάζουν διάφορους λόγους για να δικαιολογήσουν τις επιλογές τους. Κι εσύ τους ακούς. Και τους καταλαβαίνεις. Στην αρχή. Γιατί μετά, συνειδητοποιείς ότι απλά φοβούνται να παραδεχτούν το προφανές. Δεν έχουν αρκετή θέληση.
Τον τελευταίο καιρό ασχολούμαι καθημερινά με τα οικονομικά και τα μαθηματικά. Και εκεί τα προβλήματα και οι λύσεις είναι ξεκάθαρα. Μαγικός ο κόσμος των οικονομικών. Μαγικά ‘απλός’. Και ως παιδί της επικοινωνίας και της δημοσιογραφίας, δεν πίστευα ποτέ ότι θα το έλεγα αυτό! Αν και ασχολούμαι λίγο καιρό με αυτά, με έχουν βοηθήσει πολύ στην οργάνωση της σκέψης μου, του μυαλού μου. Με έχουν βοηθήσει στο να δομήσω καλύτερα τον εαυτό μου. Μου χαρίζουν ισορροπία. Αθεράπευτα ρομαντική φύση εγώ, με το μυαλό πάνω από τα σύννεφα. Και είχα ανάγκη στη ζωή μου από κάτι πιο συγκεκριμένο, πιο οργανωμένο. Με βοηθούν στο να σκέφτομαι πιο λογικά. Γιατί τελικά η λογική σε βοηθά πολύ στο να αξιολογείς καλύτερα τις καταστάσεις, να βάζεις τα πράγματα σε μια σειρά και να ξέρεις από εδώ και πέρα τι χρειάζεσαι στη ζωή σου. Και αυτή η συνειδητοποίηση είναι το καλό που προκύπτει μέσα από κάθε δύσκολη κατάσταση, είναι το ένα βήμα μπροστά. Συνεχίζεις τη ζωή σου και αλλάζεις τα κριτήρια αναζήτησης. Σταματάς να υπολογίζεις τα λόγια των άλλων και να εμπιστεύεσαι εύκολα (η ρομαντική φύση) και μαθαίνεις να δίνεις περισσότερη βάση στις πράξεις (η λογική φύση). Γιατί αυτές έχουν σημασία εν τέλει.
‘We prefer to stand with our feet firmly on the ground, but with our head among the stars’ – Mies Van Der Rohe
Ισορροπία.
Αλκυονίδες Μέρες 
Σε καταλαβαίνω, θαρρώ. Αθεράπευτα ρομαντικός και εγώ, αλλά παιδί της λογικής. Τετράγωνης μερικές φορές θα έλεγα… Αλλά εκεί που αρχίζει ο έρωτας, σταματάει η λογική.
Μπορείς όλα να τα βάλεις σε μικρά τετραγωνάκια και να τα τοποθετήσεις στο μυαλό σου όπως σε βολεύουν για να έχεις μία τάξη, αυτό όντως είναι ωραίο… Όμορφα και συμμαζεμένα!
Ωραία ανάρτηση! Καλό σου μήνα!
Γεια σου ανώνυμε και σ’ευχαριστώ για το σχόλιό σου!
Εγώ δεν ήμουν ποτέ παιδί της λογικής, πάντα έπρατα με το συναίσθημα κι ας ήξερα ότι θα κάνω λάθος. Όπως επίσης, ποτέ μα ποτέ δεν μπορούσα να βάλω σε μια τάξη το μυαλό μου. Γιατί αυτό είναι ο έρωτας! Άρα όταν κάποιος αποφασίζει ‘λογικά’, σημαίνει τελικά ότι δεν είναι ερωτευμένος. Και σε αναγκάζει και σένα να αλλάξεις λίγο και να καλωσορίσεις τη λογική. Για να κατανοήσεις ορισμένες επιλογές και να προχωρήσεις μπροστά. Όσο για τα τετραγωνάκια, αυτό προσπαθώ να κάνω. Μέχρι να έρθει η μαγική αυτή στιγμή που θα ανακατευτούν ξανά…
Καλό μήνα και σε σένα! Να είσαι καλά!
Eρωτας και λογικη αν δεν συνυπαρξουν,απο καπου …μπαζει
Ερωτας με αιτια λοιπον.
Να συνυπάρχουν ναι…Αλλα όταν η λογική υπερισχύει του έρωτα, τότε μάλλον μπάζει από κάπου ο έρωτας…
Δεν προκειται για την ψυχρη λογικη ή χρησιμοθηρια.
Ερωτεύομαι καποιον για το χαρακτηρα του που θαυμαζω.και λιγοτερο για τα πράσινά του ματια.Αυτο σημαινει με αιτία.
Ναι, προφανώς! Άλλωστε, δεν μπορούμε να μιλάμε για πραγματικό έρωτα όταν το σημείο αναφοράς είναι τα πράσινα μάτια! Ο πραγματικός έρωτας βασίζεται στον θαυμασμό για τον χαρακτήρα του ανθρώπου, όπως είπες, στην αλληλοσυμπλήρωση, στην κατανόηση, στην εκτίμηση, στην ειλικρίνεια. Και σε πολλά άλλα.
Η δική μου ένσταση έγκειται στο ότι όταν ένας άνθρωπος αποφασίζει να αποχωρήσει στην πρώτη δυσκολία, αντί να την περάσει μαζί σου, τότε δεν μιλάμε για έναν ερωτευμένο άνθρωπο. Όταν έχεις ζήσει πολλές στιγμές με έναν άνθρωπο και στην πρώτη δυσκολία, δειλιάζει και κάνει πίσω, αντί να σε πιάσει από το χέρι και να αντιμετωπίσετε από κοινού το πρόβλημα, τότε δεν μιλάμε με έναν ερωτευμένο άνθρωπο. Κι ας ισχυρίζεται το αντίθετο. Εκεί λοιπόν, είναι που μπαίνει η δική μου λογική. Και αρχίζω και βλέπω το αυτονόητο.
Αγαπη και ερωτας δεν συμπιπτουν παντα.Η διαφωνια μας δεν ειναι ουσιαστικη,νομιζω.
Ναι, απλά όποιος ισχυρίζεται ότι αγαπά ή ότι είναι ερωτευμένος, ας τα διαχωρίσει πρώτα μέσα του και μετά στον άνθρωπό του. Και ας μπορεί να είναι ειλικρινής, πρώτα με τον εαυτό του και μετά με τους άλλους.
Δεν το είδα ως διαφωνία, που ναι, δεν είναι ουσιαστική, αλλά ως εποικοδομητική ανταλλαγή απόψεων. Καλό σου βράδυ!
Πολύ όμορφη ανάρτηση, που ειδικά αυτή τη περίοδο, είναι σαν να διάβαζες δικές μου σκέψεις και ερωτηματικά.
Επομένως δεν είμαι μόνος να σκέφτομαι έτσι..
Και επίσης να σου πω ότι πολύ μου άρεσε και ο διάλογος που ακολούθησε.
Καλό ξημέρωμα σου εύχομαι.
George μου!
Αιώνιες σκέψεις και προβληματισμοί… Αλλά νομιίζω, ότι τις περισσότερες φορές και σε υγιείς καταστάσεις τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά από όσο νομίζουμε τελικά… Δεν είσαι μόνος…Κι εγώ προβληματίζομαι πολύ έντονα τον τελευταίο καιρό… Και όλα τα σχόλιά σας και αυτή η έμμεση επικοινωνία, με βοηθά πολύ..!
Καλό απόγευμα να έχεις!
Νομίζω ότι λίγο πολύ όλοι έχουμε πέσει σε παρόμοιο δίλημμα.
Αυτό το καρδιά ή μυαλό; Χρειάζεται ένας συνδυασμός και των δύο γιατί νομίζω ότι ακολουθώντας μόνο το ένα ή μόνο το άλλο κάπου στην πορεία ψάχνοντας αυτό που επιθυμούμε , καταλήγουμε σιγά σιγά να χάσουμε τον εαυτό μας.
Και θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου , αν αγαπάς κάτι μένεις και πολεμάς γι αυτό, ο εύκολος δρόμος είναι να φύγεις και να τα εγκαταλείψεις όλα.
Καλό βραδάκι Αστερόσκονή μου.
Μελίτα μου! Δυστυχώς, η πλειοψηφία των ανθρώπων, πλέον, επιλέγουν τον εύκολο δρόμο. Και δυστυχώς, έτσι, καταλήγουν ‘μαζικοί’. Είναι σπάνιο, θεωρώ, να βρεις έναν άνθρωπο ο οποίος θα μείνει εδώ και θα πολεμήσει στα εύκολα και στα δύσκολα-και άρα θα έχει αγαπήσει πραγματικά.
Ο συνδυασμός είναι η καλύτερη λύση, γιατί μόνο έτσι θα προστατέψουμε τον εαυτό μας.. Η λογική χαρίζει άμυνες, οι οποίες τελικά χρειάζονται πάντα…
Καλό σου βράδυ !!